Urodził się 20 grudnia 1923 roku. w Warszawie. Jego ojcem był Wiesław, minister przemysłu i handlu w rządach Władysława Grabskiego i Wincentego Witosa w 1920 oraz profesor i rektor Politechniki Warszawskiej. Przed wojną Chrzanowski był uczniem Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Od 1940 działał w Młodzieży Wielkiej Polski (org. młodzieżowej SN), od 1943 współtworzył konspiracyjną Młodzież Wszechpolską. Żołnierz NOW i AK, uczestnik powstania warszawskiego w stopniu kaprala (batalion NOW-AK “Gustaw” a następnie “Harnaś”).Po nastaniu okupacji sowieckiej dołączył do NZW, równolegle działał w SN i reaktywowanej MW. Redaktor “Wszechpolaka” i “Młodej Polski. Od 1946 prezes Chrześcijańskiego Związku Młodzieży „Ostoja”. W tym samym roku aresztowany przez UB. Po uwolnieniu pracował w “Tygodniku Warszawskim”. Więziony ponownie od 1948 do 1954 roku. Pracował przez krótki czas dla tygodnika „Dziś i Jutro” oraz w Instytucie Wydawniczym „PAX”. W następnych latach pracował jako radca prawny. Na początku 1957 współtworzył katolicki klub “Start”. Od połowy lat 60. był jednym z najbliższych doradców ks. kard. Stefana Wyszyńskiego.
Od 1978 utrzymywał kontakt ze środowiskiem “Bratniaka” a następnie Ruchu Młodej Polski, dla których pozostawał największym autorytetem. W 1980 został doradcą Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, był współautorem statutu związku. Propagował koncepcję tzw. „obrony czynnej”. W 1989 współzakładał Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, a do 1994 pełnił funkcję prezesa tej partii. Od 12 stycznia 1991 do 23 grudnia 1991 sprawował urząd ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Marszałek Sejmu RP w latach 1991-1993, a od 1997 do 2001 roku senator. W tym samym roku wycofał się z bieżącej działalności politycznej. Zmarł 29 kwietnia 2012 roku w Warszawie.
Kamil Śliwiński
