W Polsce i innych byłych państwach socjalistycznych Międzynarodowy Dzień Dziecka obchodzony jest od 1950 w dniu 1 czerwca. Po raz pierwszy zorganizowano go w związku z akcją zbierania podpisów pod Apelem sztokholmskim. Od 1952 stało się świętem stałym. Jego inicjatorem jest organizacja zwana International Union for Protection of Childhood, której celem było zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom z całego świata. Od 1994 tego dnia w Warszawie obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży.
Z okazji Dnia Dziecka w szkołach często obchodzony jest dzień sportu; np. poprzez organizowanie rozgrywek międzyklasowych.
Przed II wojną światową z inicjatywy Polskiego Komitetu Opieki nad Dzieckiem od 1929 roku w dniu 22 września obchodzono Święto Dziecka. Tego dnia po mszach w kościołach dzieci udawały się do szkół na uroczyste akademie, a następnie na przygotowane wycieczki i zabawy, w czasie których rozdawano słodycze, zakupione ze środków pozyskanych ze zbiórek publicznych.
W rezolucji A/RES/838 (IX) z 1954 roku Zgromadzenie Ogólne zaleciło wszystkim państwom organizowanie obchodów Powszechnego Dnia Dziecka i zaapelowało, aby wykorzystać to święto do propagowania idei braterstwa i zrozumienia pomiędzy dziećmi na całym świecie oraz do promowania działań na rzecz ich pomyślnego rozwoju. Zgromadzenie wystąpiło tokże z sugestią, aby każde państwo organizowało obchody w dniu, który uzna za właściwy. ONZ obchodzi ten dzień w rocznicę uchwalenia przez Zgromadzenie Ogólne Deklaracji Praw Dziecka (1959 rok) oraz Konwencji Praw Dziecka (1989).
