W kilku krajach Europy odnotowano w ostatnim czasie nowe zakażenia nieznaną dotąd na szerszą skalę chorobą. Mowa o małpiej ospie, odzwierzęcej zakaźnej chorobie, która może mieć tragiczne skutki.
Pierwszy przypadek małpiej ospy wykryto dopiero w 1970 roku w Demokratycznej Republice Konga. Od tego czasu wirus u ludzi diagnozowany był sporadycznie w kilku innych krajach Afryki Środkowej i Zachodniej, a przypadki ospy małpiej spoza Afryki były powiązane z podróżami międzynarodowymi albo importem zwierząt.
W Europie w ostatnim czasie potwierdzono kilka przypadków w Belgii, Portugalii, Hiszpanii oraz Francji.
Małpia ospa to zakaźna choroba odzwierzęca wywoływana przez wirusa z rodzaju Orthopoxvirus, należącego do rodziny Poxviridae. Rezerwuarem i źródłem zakażenia dla ludzi są głównie gryzonie (zwłaszcza wiewiórki), rzadziej małpy. Do zakażenia dochodzi najczęściej w wyniku pogryzienia lub bezpośredniego kontaktu z zakażonymi zwierzętami, ich krwią lub płynami ustrojowymi; wirus u ludzi może również być przenoszony drogą kropelkową (zakażenie sporadycznie może być przenoszone z człowieka na człowieka).
Objawy: Choroba rozpoczyna się wysoką gorączką oraz uogólnionym lub miejscowym powiększeniem węzłów chłonnych; po 1-3 dniach od wystąpienia objawów początkowych, na skórze i błonach śluzowych jamy ustnej pojawia się wysypka, której mogą towarzyszyć bóle głowy, mięśni, gardła, kaszel, ogólne osłabienie. W ciężkiej postaci uogólniona wysypka pokrywa całe ciało, łącznie ze skórą owłosioną głowy. Początkowo wykwity są plamiste, następnie pęcherzykowe, a w przypadku nadkażeń bakteryjnych pojawiają się krosty. Proces chorobowy trwa zazwyczaj 2-4 tygodnie; po odpadnięciu strupów po gojących się pęcherzykach i krostach powstają blizny, które utrzymują się przez kilka lat.
