Trwają prace przy zabytkowym drewnianym kościele pw. śś. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Łodygowicach na Żywiecczyźnie z lat 1634-1635.
Nowatorskie przedsięwzięcie zakłada stworzenie wyjątkowego unikalnego muzeum skarbów rozproszonej, sakralnej architektury drewnianej na terenie diecezji bielsko-żywieckiej. Jest on realizowany przez diecezję przy współpracy Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Ministerstwa Rozwoju. Mimo pandemii, prace budowlane i konserwatorsko-restauratorskie, którymi objęto kilka obiektów, w większości drewnianych kościołów postępują w szybkim tempie.
W Łodygowicach ostatnio wymieniono na nowe zużyte już stare kamienne schody prowadzące do świątyni. U ich szczytu miejsce zajęły poddane konserwacji dwie osiemnastowieczne kropielnice. W ramach projektu przeprowadzono także konserwację kamiennej okładziny w części cokołowej kościoła. Równocześnie parafia przy wsparciu miejscowej gminy rozpoczęła prace konserwatorskie przy wieżyczce na sygnaturkę.
„Sygnaturka odlana w 1916 roku będzie miała nową oprawę dla swojego głosu wzywającego wiernych z Łodygowic na nabożeństwa do swej pradawnej świątyni” – poinformował diecezjalny konserwator ks. dr Szymon Tracz.
W ramach projektu w dalszej perspektywie zostaną przeprowadzone prace konserwatorskie przy unikalnej, malowanej na płótnie XIX-wiecznej zasłonie wielkopostnej braci Chrząstkiewiczów. Równocześnie planowana jest wymiana całego, skomplikowanego gontowego dachu i konserwacja szalujących świątynie desek oraz wykonanie nowego krycia miedzią wieży kościoła.
Przedsięwzięcie wykonano w ramach realizacji projektu pn. „Beskidzkie Muzeum Sakralnej Architektury Drewnianej Diecezji Bielsko-Żywieckiej – udostępnienie dziedzictwa kulturowego Podbeskidzia poprzez nadanie nowych funkcji kulturalnych drewnianym obiektom zabytkowym”
Najstarsze źródła historyczne podają istnienie parafii łodygowickiej od XIII wieku, m.in. to, że w 1373 roku erygowano parafię. Obecny Kościół został rozbudowany na przełomie lat 1634/5. W tym samym czasie dodano również dwóch patronów św. Apostołów Szymona i Judę Tadeusza. W ciągu wieków kościół podlegał wielokrotnym przeróbkom i modernizacjom. W 1644 r. została dobudowana do kościoła wieża na dzwony, która wcześniej stała osobno. W 1687 r. powiększono prezbiterium, zaś w latach 1748-1799 poszerzono nawę i dobudowano boczne kaplice Matki Bożej Różańcowej i św. Franciszka z Asyżu. Od wschodniej strony do prezbiterium przylega kaplica Ogrojec z figurą Chrystusa Frasobliwego. W 1797 r. przebudowano wieżę z izbicą i baniastym hełmem. Wokół kościół obiegają zamknięte soboty. Dach świątyni pokryty gontem. Wewnątrz świątyni umieszczono 8 ołtarzy
